www.7dak.fora.pl

kiler

Kolejna polecanka, moim zdaniem książka bardzo fajna, w stylu porównałbym ją do "Ale serce boli" Lindnera. Autor zaliczył Grudziądz (rocznik 33/34), potem staż w 11 PU z Ciechanowa (awans na plutonowego pchor.). Następnie manewry letnie w 1935 i przed drugimi manewrami otrzymał awans na ppor. rez. . Kampanię 1939 odbył w nadwyżkach 2 PSK z Hrubieszowa.

Z ciekawostek wychwyciłem fragment na temat umundurowania wyjściowego podchorążych. Autor podzielił pod tym względem słuchaczy SPRK na trzy grupy: bogatych Sapiechów i Radziwiłłów, którzy zamawiali sobie umundurowanie na mieście. Średniozamożni, do których zaliczał się autor (syn dyrektora placówki bankowej w Pińsku) zamawiali sobie mundur u rzemieślników pracujących w koszarach. Mirecki chwalił sobie ten sposób, gdyż nie musiał zużywać przepustek na branie miary i poprawki. Najmniej zamożni za cichą zgodą przełożonych, ale dopiero po przysiędze, mogli sobie dopasować skarbowe (w książce zwane "kazionnymi") mundury i buty do swojej sylwetki.

Dodatkowo autor jako ppor. rez. posiadał własne umundurowanie i szablę, z którą pojechał na wojnę i którą woził przy rowerze, gdyż trafił do szwadronu cyklistów. Wspomina też, że sam kupił sobie puszkę z maską pgaz. i pojechał z nią na mobilizację.

major Misiaczek

To właśnie w tej książce czytałem o tej szabli przytroczonej do roweru. Smile

Z tymi maskami p-gaz historia miała się następująco. Wielu cywili w ramach przygotowań do odpierania przyszłych nalotów i ataków gazowych kupowało sobie prywatne maski, więc oficer rezerwy nie był wcale taki oryginalny.
Książka sympatyczna, choć również odrobinę wiekowa.

kiler

Wspomnienia napisane w 1976 roku, wydane dopiero 10 lat później, ale nie trącą moim zdaniem "słusznymi" publikacjami prlowskimi. Jest wzmianka o 17 września i bardzo dużo o nagannym zachowaniu się ludności ukraińskiej, o czym jeszcze chyba w latach 80-tych tak otwarcie nie było można mówić, jako o "bratnim" narodzie.

Co ciekawe ppor. Mirecki nie otrzymał żadnej przydziałowej broni i swój pierwszy pistolet "wytargował" od znajomego, który już wtedy wybierał się na Rumunię, dopiero w połowie września. Szablę miał przy sobie do końca, z żalem jednak wspomina, że nie miał okazji jej użyć.

major Misiaczek

Chodzi o zupełnie inne aspekty. Autor nie posiadał naszej dzisiejszej wiedzy np. na temat uzgodnień zawartych w pakcie R-M. Nie wiązał więc niemieckiego parcia na Warszawę z sygnałem do wkroczenia przez sowiety. Podchodzicie Panowie do najbliższej przeszłości zbyt jednopłaszczyznowo. Czasem chodzi o niedoskonałości innego typu. Wspomnienia są wspomnieniami i należy je traktować jako bardzo określone źródło. O tym proponuję pamiętać, choć jest to niejednokrotnie jedyne źródło. Z tego powodu bywają bezcenne. Exclamation

Łuki

major Misiaczek

Jak na tym zdjęciu ułana z lancą na rowerze? Razz

Mirecki wolał szablę wozić przytroczoną do ramy niż zostawić w taborze. Rower wymienił z jakimś starszym podoficerem udającym się do domu, na konia z rzędem i wtedy szabla trafiła pod tybinkę.

Peter200D

kiler

elmijakke

A ja polecam nowość - wspomnienia Andrzeja Kunachowicza "Trzy wojny w siodle". Fragment o tym jak 5 razy zmieniał konia podczas jednej bitwy - bezcenne Razz

kiler

Myślę, że dla każdej książki warto założyć nowy wątek, żeby potem mogła się na jej temat rozwinąć dyskusja.

No a co do wspomnień Kunachowicza, to rozpoczynam polowanie, choć Bokota też czeka w kolejce Wink

.

Piotrek

Czy to nie Kunachowicz właśnie porwał konno jakiegoś bolszewickiego oficera w trakcie bitwy pod Komarowem?