www.7dak.fora.pl

Schrek

Panowie poszukuje, może ktoś z was zna ze wspomnień, nieoficjalne i potoczne nazwy FT -17?
Oczywiście chodzi mi o nazwy z epoki, jeśli ktoś by trafił w swoich badaniach na jakieś ciekawe wspomnienia związane z doświadczeniem z tymi czołgami to też bym był bardzo wdzięczny.
Na razie jedyne co mi się udało znaleźć to "Renówka" ale to takie bez polotu.

Z góry dziękuję

Schrek

Paweł_39

Przy okazji przypomniałem sobie o tym. Na WEU podesłała mi to pewna Pani, której tata był oficerem pancernych. W 1939 r. dostał VM za rozładowanie pociągu z amunicją pod ogniem.

Tekst wiersza z podchorążówki.

Idylla pancerna

Przyjechały do Biedruska
Zambrów, Grudziądz, Rawa Ruska,
Ci z Cieszyna i ci z Niska
Zaznać rozkoszy letniska.

Rano choć człek jeszcze śpiący,
A deszcz od wstania odstrasza,
Gwałtem cię budzi służący
I na śniadanie zaprasza.

Zwolna popijasz kawusię
I gryziesz kruche ciasteczka,
A tu ci szofer melduje,
Że się szykuje wycieczka.

Skoro tak o ciebie dbają
Musisz jechać, trudna rada,
Więc klnąc w duchu gospodarzy
Do auta człowiek wsiada.

Jedziesz kwadrans, trzy, godzinę,
Drzemiesz już kawałek czasu,
Wtem zatrzymują maszynę,
By zwiedzić lizjerę lasu.

Zbieramy wonne poziomki,
Obnażeni dla ochłody,
A z tyłu ktoś opowiada
Różne wojenne przygody.

Wśród tak przyjemnych rozrywek
Chwila za chwilą upływa,
Aż nam: „Podano do stołu”
Słodkie „far niente” przerywa.

Znów do pałacu nas wiozą
(Bowiem w pałacu mieszkamy)
I tam przy dźwiękach muzyki
Wytworny lunch spożywamy.

Jak miły jest czas poobiedni…
Pogrążasz się w słońce i ciszę,
Dyskretny o „TK” monolog
Do snu cię zwolna kołysze.

Gospodarz pyta troskliwie
Co robić chcesz przed kolacją
I byś się czasem nie nudził,
Zabawia cię konwersacją.

Aż wreszcie gaśnie dzień złoty,
Gwiazd już rozbłyska miljony,
I znów gospodarz gościnny
Zaprasza cię na salony.

Przymykasz oczy w zachwycie:
Zastawa, szampan kobiety…
A gdy ci zabraknie fantazji,
Z menażki zjadasz kotlety.

Słodko brzmią tony muzyki
Wieszcząc ci koniec zajęcia
I zwolna bracie zapadasz
W morfeuszowe objęcia.

Minione chwile rozkoszy
We śnie się znowu przeżywa,
A każda postać znajoma
Wstaje w marzeniach jak żywa.

Ze sceny Stefuś grzmi słowa poety,
Woń perfum, Talmy geniusz go owiewa…
Wzniósł oczy w niebo, dłoń na sercu złożył:
„Znasz li ten kraj, gdzie Citroën dojrzewa…”

Fala falę pokrywa
Tak jak w radjo się zdarza;
Nowy głos się odzywa,
Nowa postać odtwarza…

Ten i ów zaraz zaśnie,
Ktoś kardany rysuje…
„Zupełnie słusznie,
właśnie,

Może jeszcze… Dziękuję”.
Nowy się obraz
z wspomnień wyłania:
Przed frontem huczy
komenda twarda
Demonicznymi
tony rzucona:
„Grupa Lisiaka –
model Packarda”.

Jak to na wojence ładnie,
Gdy armat strzela bez liku,
Więc się bajka plecie składnie
O oporopowrotniku.

Jakiż to chór wspaniały?
Napróżno suszą głowę,
Czy to koncert Schuberta,
Czy piosenki wojskowe?

Lecz gdy przyjdzie sobota
Trud się amortyzuje,
Kurs staje do raportu
I urlopy fasuje.

Ryk silników wszystko głuszy,
T.K. mija góry, rzeki,
O T.K. z teką wykłada
Redaktor – minister bez teki.

Nim minęła chwila krótka
Nowa twarz z krainy czarów
C6H6, Englert, bródka…
Jaka jest wiskoza smarów?

Konserwacja, prowadzenia,
(Świetni będą z nas kierowcy…)
Wykrywamy uszkodzenia
Lecz… nie widać wykładowcy.

Już miesiąc zaszedł,
psy się uśpiły,
Od wrzawy huczy
las cały.

To na „podstawę”
do „głównej siły”
Wiedzie Renówki
mąż wdały.

Cisza i bezruch do koła,
Skupienie na twarzach wszędzie:
To o użyciu „R” w walce
Pan major rzecz trzymać będzie.

Z taktyki wykład rozpoczął,
Siadłszy za stołem wygodnie,
Jak z dwudniowego urlopu
Nie wracał przez dwa tygodnie.

Pan maszyn
i władca garażów
Spokojny nie wadził
nikomu,
Tylko tęsknie prosił
Kompanję,
By śpiewała
wracając do domu.

Napoleon broni
pancernej
Wojenne zdobywał
ordery.

„Ja znam się na
walce piechoty
Rodacy do ciężkiej
cholery!”
Mkną obrazy jak na filmie,
I gdy nam korowód znika
Wkracza postać uśmiechnięta:
Ach, któż nie zna pana Nika?
Dłonie na brzuszku założył,
Każdy czeka co też powie
A on z uśmiechem szczebiocze:
„Co to za śmieszki panowie?”
Z dnia dwudziestego siódmego
Rozkaz dzienny wszystkim głosi,
Że kto ni ma wizytówki
Niech o przepustkę nie prosi.

Huczy głos w tumanach kurzu
Drży kolumna C.K. cała
Do natarcia wiedzie pluton
Wachmistrz z miną kardynała.

Zdala słychać dźwięczny duet
Barytono-sopranowy,
To gawędzi sobie zgodnie
Pat i Patachon miejscowy.

Tak zwolna snują się wizje,
Bezładne plączą marzenia,
Aż wreszcie głos „wstawać panowie”
Znowu cię budzi z uśpienia.

I zbliża się chwila, w której
Rzucimy pancerne parki
I znów zmienimy swój przydział
Do… cywilnej marynarki.

Teksty:
Janusz Popiel
Jerzy Ponikiewski

major Misiaczek

Mam książkę "Żargon wojskowy..." mogę podrzucić, to poszperasz. Smile

Pamiętam, że tradycyjnie mówili "tanki", albo "pancerki" i oczywiście "Renówki". Może jeszcze coś znajdziesz. Wink