www.7dak.fora.pl

pi.ko

Tak mnie nurtuje jedna sprawa. Jak każda broń, tak i artyleria konna miała swój etos. Czy istniała możliwość bezproblemowego przejścia, dajmy na to podoficera, z artylerii piechoty (pal, pac) do artylerii konnej (DAK)? Czy jak ktoś był w artylerii lekkiej, czy ciężkiej, to specyfika danej broni (zwłaszcza artylerii konnej) nie zamykała bram do takiego przeniesienia?

Lookie

Artyleria konna to była rodzina czy tez zakon. Tak o sobie mówili i w mysl tego etosu postępowali. Łaczyły ich jedna barwa, jeden marsz i jedna odznaka. Nie mniej zdarzały sie przeniesienia z innych rodzajów broni do Artylerii konnej i konnych artylerzystów do innych formacji. Bardzo często po starzu w dywizjonach, oficerowie obejmowali stanowiska w PAL-ach lub PAC-ach.

Piotrek

Istniały takie przejścia, szczególnie na poziomie dowódców. Przykładowo, płk dr Włodzimierz Dembiński, z dowódcy 7 D.A.K. przeszedł na dowódcę artylerii dywizyjnej piechoty do Bielska Białej. tak samo płk Łakiński w 1938 r. Por. Józef Otfinoski przeniósł się do 7 D.A.K. z pal'u, a później został przeniesiony do Torunia. Tak więc fluktuacja kadry pomiędzy rodzajami artylerii istniała. Na pewno przynajmniej pomiędzy pal'ami a dak'ami. Nie wiem, jak to wyglądało z pac'ami, bo tam nieco inny kaliber i taktyka działania. Zarówno dak'i, pal'e jak i artyleria piechoty strzelała amunicją tego samego kalibru (w dak'ach i piechocie nawet z tych samych dział).

pi.ko

A jak wygląda z kadrą podoficerską? Czy ona też zmieniała "barwy"? Znam przypadek (w piechocie) gdzie jeden z podoficerów służbę w Pułku zaczął jeszcze w powstaniu wielkopolskim i w nim tę służbę zakończył.
Czy jeżeli taki podoficer dostawał przeniesienie - to w obrębie tej samej broni, czy też jak oficerowie, mógł zostać "spieszony" lub odwrotnie?

Paweł_39

Ja osobiście nie spotkałem się z przypadkiem spieszenia. Pomagałem kiedyś ustalić losy pewnego rotmistrza 15 pułku ułanów jego rodzinie w Anglii, na podstawie zdjęć. W pakiecie zdjęć był on w mundurze 15 pułku ułanów, 3 psk, 1 pułku szwoleżerów oraz kawalerii KOP. I to wszystko w 4 lata służby. Przejście do piechoty byłoby nieracjonalne ze względu na inne wyszkolenie, sposób walki no i prestiż.

Lookie

No głownie wyszkolenie i prestiż. Kawalerięszkolono w wlace pieszej i ów aspekt wyszkolenia nie gra tu pierwszoplanowej roli.
Inna sprawa, ze rotmistrz to juz oficer.

Natomiast kadra podoficerska była mocno hołubiona. Do tego stopnia, ze zarobki podoficerów były bardzo dobre, warunki bytowe podobnie ( do tego stopnia, ze podoficerowie budowali własne domki,w których osiedlali się z rodzinami). Wszystko po to by mocnie związaćich z jednostką. To oni stanowili trzon wyszkolenia i w wiekszości młodsząkadrę instruktorską. To ini przenosili na młodych zołnierzy świadomośc zwyczajów i tradycji pułkowych.To oni byli ich wychowawcami. Dlatego utrata tych dobrych zawsze byładla jednostki bardzo odczuwalna. Dlatego raczej starano się zapobiegac przenosinom.

PREZESIK

Dokładnie tak jak napisał Looki, podoficerów starano się związać z jednostką. To oni stanowili "trzon" jednostki. Oficerowie się zmieniali, ale "trzon" zostawał. Szczególnie cenni byli podoficerowie z doświadczeniem I wojennym i wojny 1920 roku. W 7 DAK najsłynniejszy to chor. Krzyśko. Choć w drugiej połowie lat 30-tych było już sporo kaprali i plutonowych (nadterminowych) wyszkolonych w II RP.

pi.ko

Piotrek

Prosić zawsze mógł Smile

Miszka.

Podoficerowie krew pułku.